Bruiloft van Edwin en Roos

Ergens in de zomer van 2019…
Ik zit bij de kapper en mijn telefoon gaat. Een voor mij onbekend nummer.
Nu werk ik 5 dagen per week in de dienstverlening dus dat is nog niet zo vreemd. Ik neem op.

“Hoi Femke, met Edwin!” 

Edwin… even denken…. De stem komt me wel bekend voor.
O wacht eens even… zou het… nou ja!! Ja hij is het!

Edwin, mijn lieve vriend van de middelbare school in Eindhoven. Samen hebben we een hoop lief en leed gedeeld. We hadden een hele hechte en bijzondere band. Uitzonderlijk voor een jongen en een meisje op de middelbare school in puberleeftijd. Hij was wat serieuzer met school dan ik en een (broodnodige) inspiratie voor mij om de schouders eronder te zetten. We gingen samen op dansles. Ook daar was hij beduidend beter in dan ik. Respect voor alle keren dat ik hem blauwe tenen of een zeer scheenbeen heb bezorgd. Hij onderging het zonder te klagen.

“Hoi Edwin, wat onwijs leuk je te spreken, waar bel je voor?”

“Ik heb je de afgelopen jaren gevolgd en heb recent gelezen op LinkedIn dat jij BABS bent. Ik heb mijn vriendin Roos ten huwelijk gevraagd en ik zou het heel bijzonder vinden als je ons huwelijk zou willen sluiten. Weliswaar wonen we bijna aan de andere kant van NL maar ik wilde het toch vragen!”

>> BEKIJK HAAR BEDRIJFSPAGINA >> 

Wat was ik vereerd op dat moment. Natuurlijk wilde ik dat doen!!
De kapster stond ondertussen nog steeds te wachten met een volle verfkwast want dit ging wel even duren. Als je elkaar 25 jaar niet gesproken hebt dan ben je niet in 1 minuutje bijgepraat. Om nu te voorkomen dat ik als Cruella de Ville met één donkere en één blonde kant naar buiten zou lopen hebben we toch maar even een terugbelafspraak gemaakt.

De datum werd gepland voor Edwin en Roos en toen was daar ineens Corona. Dit nuchtere en vooral realistische stel besloot al snel geen tot weinig concessies te willen doen. Van voorjaar 2020 gingen we naar mei 2021. Met de hoop en verwachting dat Corona geen roet meer in het eten zou gooien.

En wat een geluk hebben ze daarmee gehad.
Precies in de periode waarin er behoorlijk wat versoepelingen waren hebben zij en wij hun droombruiloft kunnen vieren. Het was echt oprecht een sprookje. Wat waren ze prachtig, hun 2 dochtertjes waren bloedmooi en de beste ringendraagsters die je je maar kunt wensen. Alles klopte. De liefde spatte er vanaf.

Vooraf hadden we afgesproken dat ik toch even binnen de 1,5 meter mocht komen en ze zelfs een knuffel mocht geven aan het einde van de ceremonie. Wat voelde dat goed!

Na al ruim een jaar afstand tot al mijn bruidsparen (gelukkig niet afstandelijk), geen trouwboekjes mogen overhandigen, geen handen of zoenen op de wang eindelijk weer die knuffel. Ik heb er van genoten. En vooral omdat het na 25 jaar toch wel super goed en bijzonder voelt om elkaar weer eens oprecht te feliciteren en vast te houden. Deze vergeet ik nooit meer!

>> BEKIJK HAAR BEDRIJFSPAGINA >> 

Hoe pak je dat nou aan zo’n huwelijk sluiten van iemand die je al zo lang en goed kent maar eigenlijk niet meer echt kent?

Ik ben in de auto gestapt en naar hun huis gereden. Mijn man is gezellig met me meegereden en we hebben er een dagje weg van gemaakt. Na de nodige fotoalbums van vroeger met gênant haar, beugels en twijfelachtige kledingkeuzes voorbij te hebben zien komen heb ik ruim 2 uur met hen allebei én de kinderen gesproken. Zo heb ik ook Roos beter leren kennen. Geweldig om de kinderen van dit leuke stel ook mee te maken! Ik zag zo de zus van Edwin in hun gezichtjes terug.

Natuurlijk kreeg ik veel te veel informatie want na al die jaren heb je wel iets te bespreken. Daar heb ik een goede filter op kunnen zetten en een verhaal kunnen schrijven over hun weg. Eerst allebei apart en daarna samen als stel verder. En wat een mooi verhaal was het.

Ik had deze dag voor geen seconde willen missen. En het contact met Edwin heb ik weer op kunnen pakken. En daar heb ik als dikke bonus ook Roos bij gekregen.